Bronbeek

Dan zijn we toegekomen aan punt vier van de agenda. Ik geef John het woord. Het is oktober 2024 en John krijgt het woord op de druk bezochte Able avond.

John maakt meteen duidelijk waar het om gaat. Alle members van de Able Compagnie zijn, met partner, uitgenodigd om een bezoek te brengen aan het museum Bronbeek met aansluitend een Indische maaltijd. John legt uit dat we halverwege april 2025 welkom zijn omdat het restaurant eerst een verbouwing moet ondergaan. John neemt de taak op zich om te inventariseren hoeveel members er aan het bezoek zullen deelnemen.

Begin maart 2025 komt het punt nogmaals op de agenda en wordt definitief vastgesteld wie er naar Bronbeek gaan.

Op 12 april is het dan zover. We verzamelen om 14.00 uur op de parkeerplaats. Daar het prachtig weer is, zijn veel Nederlanders op de weg waardoor een aantal members verlaat zijn. Dat is echter geen probleem omdat het eerste uur gereserveerd is voor ontvangst met koffie en overheerlijke spekkoek in de Indische zaal. Uiteindelijk is iedereen aanwezig en worden we klokslag drie uur toegesproken door de Commandant Koninklijk Tehuis voor Oud-Militairen en Museum Bronbeek, Kolonel van Kuijk. Hij wordt vergezelt door Kapitein van Grevenbroek welke verantwoordelijk is voor de evenementen in en rond Bronbeek. De kolonel spreekt ons hartelijk toe en spreekt zijn dank uit voor wat de Able Compagnie voor hun veteranen doet. Hij geeft aan blij te zijn nu iets terug te kunnen doen voor de members.  Tevens stelt hij drie gidsen aan ons voor, Jan, Hans en Job. Zij zullen ons door het museum begeleiden en uitleg geven over wat er allemaal te zien is en wat er zoal in Indonesië heeft plaatsgevonden. De groep wordt in drieën opgesplitst en dan kunnen we van start.

De gidsen vertellen over Bronbeek en de geschiedenis van ontstaan. In 1859 schonk Koning Willem 3 het landgoed aan de staat onder voorwaarde dat er een “tehuis voor invaliden” van het Oost Indische leger gevestigd zou worden. En dat gebeurde ook. De eerste veteraan nam in 1863 zijn intrek in de nieuwbouw. Tot aan de dag van vandaag wonen er veteranen in Bronbeek, echter nu afkomstig van elk krijgsmachtonderdeel dat Nederland rijk is.

Al lopende door het pand wordt al snel duidelijk hoe groots Bronbeek van opzet is. Het pand en het landgoed ademt in alle opzichten geschiedenis uit. En dat komt in vele vormen tot z’n recht. Of het nu de gietijzeren ramen zijn, de koperen trapleuningen, een van de vele schilderijen of de prachtig bewerkte bronzen en koperen kanonnen, alles heeft een verhaal en maakt indruk.

De rondleiding start met een videopresentatie waarin uitleg gegeven wordt over het ontstaan en de ondergang van het Nederlandse koloniale verleden in Indonesië. Later in het museum wordt dit ook, soms op pijnlijke manier, duidelijk. De gidsen loodsen ons door de verschillende zalen, welke allen een eigen thema hebben. Er zijn heel veel gebruiksvoorwerpen en diorama’s te zien waar nog eens extra uitleg over gegeven wordt. Duidelijk wordt dat de Nederlanders, op z’n zachts gezegd, niet echt netjes met de Indonesische bevolking omsprong en het land aardig van zijn natuurlijke bronnen heeft ontdaan. Ook wordt duidelijk dat de bevolking menigmaal in opstand is gekomen. Helaas werd zo’n opstand dan met veel geweld en machtsvertoon neergeslagen. In een van de vitrines is een borstschild te zien welke doorbord is door een flink projectiel, wat doet vermoeden dat de drager dit niet heeft overleefd.

Pas tijdens de Japanse bezetting in de tweede wereldoorlog zagen de Indonesiërs kans om de aanzet te geven om echt onafhankelijk van Nederland te worden. Sukarno riep de onafhankelijkheid uit. Dat werd door de Nederlandse overheid niet geaccepteerd en wederom werd het leger ingezet om de opstand te onderdrukken, nu met moderne wapens en tanks. Dit resulteerde in een jarenlange strijd. Er vielen nog duizenden slachtoffers, zowel aan Indonesische als Nederlandse kant. Uiteindelijk werd Indonesië onafhankelijk van Nederland wat weer andere problemen veroorzaakte in Nieuw Guinea maar ook op Nederlandse bodem. Molukse jongeren gijzelen in 1975 een trein bij Wijster en in 1977 bij de Punt nogmaals een intercity met 54 passagiers. Tegelijkertijd gijzelen ze in Bovensmilde 105 kinderen en 5 leerkrachten van een school. De Aanleiding hiertoe is dat de Molukse gemeenschap in Nederland zich in de steek gelaten voelt door de Nederlandse overheid. Sinds Indonesië in 1949 onafhankelijk werd is de Republiek der Zuid-Molukken uitgebleven omdat de Nederlandse regering zich daar niet voor wil inzetten.

In het museum wordt de hele kolonisatie en uiteindelijke onafhankelijkheid op een eerlijke wijze getoond met het doel tot educatie. Na de rondleiding konden we vaststellen dat het met de educatie meer dan goed zit. Voor een van de members was er een bijzonder moment. Lopende langs een van de vele vitrines werd een zilverkleurig blikje zichtbaar waar de voormalig eigenaar onder andere zijn achternaam in had gegraveerd. En dat bleek dezelfde achternaam te zijn als dat de member heeft, Augustinus. Dit is geen veelvoorkomende naam en voor de member reden genoeg om binnenkort op onderzoek uit te gaan of dat er mogelijk een familiair verband bestaat.

De groep welke door gids Jan werd rondgeleid kreeg ook nog een klein kijkje achter de schermen van het huidige tehuis van de veteranen. Naast gids is Jan ook een bewoner van Bronbeek en mochten we zijn kamer zien. Daarna brachten we een flitsbezoek aan de eet-en recreatie zaal van de veteranen. Ook hier vertelde Jan breeduit over ontstaan en het dagelijks gebeuren.

 Jan vertelde ook nog over het landgoed, de herdenkingsmomenten en monumenten en het ceremonieel wat daarbij komt kijken. Jan wees op het terrein een klein gebouw aan wat het mortuarium bleek te zijn. Indien een veteraan dit wenst kan, na diens overlijden, van het mortuarium gebruik gemaakt worden. De overige veteranen brengen dan op de dag van de uitvaart buiten bij het mortuarium de militaire groet. Daarna drinken ze in de recreatiezaal een borreltje ter nagedachte aan de “gevallen” kameraad. Aangezien de veteranen allemaal een respectabele leeftijd bereikt hebben moedigen ze elkaar aan, als ze dan toch moeten overlijden, dit vooral zomers te doen zodat de veteranen niet buiten in de kou hoeven te staan blauwbekken.

Na de rondleiding verzamelden we weer in de Indische zaal alwaar we nog iets konden drinken en waar we een tweetal boekjes aangeboden kregen over museum Bronbeek en het landgoed Bronbeek. Hierna vertrokken we gezamenlijk naar restaurant Kampulan. Buiten werd er nog een groepsfoto gemaakt om meteen onze weg te vervolgen naar het restaurant. De naam van het restaurant, Kampulan, is Moluks Maleis voor “samenkomst”.

We werden ontvangen en voorgegaan naar netjes gedekte tafels. De members zochten een plaatsje en al snel kregen we een drankje aangeboden. In het restaurant hing al een heerlijke geur wat veel goeds voorspelde en de verwachtingen waren hoog gespannen. Kampulan heeft een reputatie hoog te houden want het restaurant staat bekent als het beste Indonesische restaurant in de wijde omtrek.

En Kampulan weet aan de verwachtingen te voldoen. Er werd een buffet neergezet waar de members zelf hun bord mochten vullen. Er was een ruime keuze uit rijst, vlees-en kipproducten, ei, groentes zowel warm als koud en bijgerechten zoals sambal, kokosstrooisel, kroepoek en andere heerlijke gerechtjes.

Was er een aangenaam geroezemoes te horen voordat  de borden werden gevuld, nu is er voornamelijk het tevreden geluid van smullende members te horen. Het een smaakt nog beter dan het ander en alles is perfect op smaak. Als er ergens engeltjes over de tong lopen is dat beslist in deze zaal. Ondertussen blijven de drankjes komen en menig member gaat nog voor een tweede keer langs het buffet. Zoveel heerlijks is moeilijk te weerstaan en sommige ogen waren net iets groter dan de maag. Er werd gegeten tot de pijngrens werd overschreden, wat zeer zeker een groot compliment voor de koks is. Aansluiten werden de members nog getrakteerd op ijs met slagroom en vruchtjes en op koffie met spekkoek.

Het zal niemand verbazen dat de members enorm genoten en het gevoel hadden enorm in de watten gelegd te zijn. John vraagt nog even het woord en brengt de dankbaarheid van de members over aan de kolonel. Een ding is zeker, de Able zal beslist een warme band blijven onderhouden met Bronbeek en de veteranen. We kijken nu al uit naar de volgende veteranendag om de veteranen weer in onze voertuigen te mogen ontvangen.  

Drenthe Liberation Tour 

KTR Beurs

KTR Beurs 2025

Wie denkt dat de Able Compagnie alleen aanwezig is op evenementen of aan het reizen is, heeft het mis. Elk jaar wordt door welhaast de voltallige Able Compagnie de KTR beurs in Gorinchem bezocht. Wat minder bekend is, is dat er regelmatig een of meerdere grondplekken gehuurd worden door Able members om handel te drijven en een centje bij te verdienen om de groene hobby in stand te kunnen houden. Menig hobbyist is in het verleden blij gemaakt met een onderdeel of hebbedingetje dat een Able member tegen een scherp prijsje van de hand deed. Zo ook op 30 maart 2025. John, Jaap en Hans hadden 3 grote grondplekken naast elkaar gereserveerd. In de voorliggende weken werd er door deze Able members een selectie gemaakt wat er dit keer op de beurs zou worden aangeboden. Omdat Hans zijn hobby een nadere inhoud gaat geven werd nagenoeg zijn hele bezit, inclusief de Dodge WC51, ter koop aangeboden. Voor de Dodge werd geadverteerd omdat het niet mogelijk was om de Dodge fysiek ter plaatse te krijgen.

Om zeven uur mochten de Able members de beursvloer op. Snel stonden de eerste tafels en werd de aanhanger en huur bus leeggehaald. De plekken vulde zich met de zorgvuldig geselecteerde spullen. En tegelijkertijd werden de members belaagd door de aanwezige handelaren die de krenten uit de pap wilden pikken. Tot op zekere hoogte werd aan die behoefte toegegeven, maar er moest voldoende interessante zaken voor een gunstige prijs overblijven voor de beursbezoekers die ongeduldig bij de ingang van de beurs stonden te wachten. Om negen uur gingen de poorten open en dat was snel merkbaar. De toestroom naar de grondplekken bleek groot. Menig item ging snel van de hand, mede omdat de prijzen, op z’n zachts gezegd, zeer gunstig waren. Er werden door bezoekers zelfs foto’s van bepaalde items gemaakt en doorgestuurd aan andere bezoekers, die zich even later enthousiast meldden in de hoop dat het item nog voorhanden was.

De overige Able members die de beurs bezochten kwamen ook een kijkje nemen en ook zij namen spullen over. Natuurlijk tegen een vriendenprijsje.

Naar mate de tijd vorderde nam de toestroom van bezoekers af. Rond half drie was dat reden om de boel weer in te pakken. Er waren goede tot zeer goede zaken gedaan. Hans was minstens tachtig procent van zijn handel kwijt, maar ook John en Jaap hadden goed verkocht.

Om drie uur gingen de roldeuren weer open en konden de niet verkochte spullen weer in de aanhanger en bus geladen worden om vervolgens weer op huis aan te gaan. Er kon teruggekeken worden op een hele leuke en gezellige beursdag die financieel ook aardig wat had opgebracht. De Able members kunnen weer tevreden uitkijken naar de volgende beurs. Wie weet wat er dan weer ge-of verkocht gaat worden?

Taptoe Ahoy 2024

Renkum 2024

Son en Breugel 2024

Normandië 2024 

Able Normandietrip 2024
Weken zo niet maanden, voorafgaande aan de Able reis naar Normandië,
was de Able bezig met de voorbereidingen. Alle voertuigen en uitrusting werden
gecontroleerd en, daar waar nodig, hersteld. Op 6 juni 2024 was het precies 80 jaar
geleden dat de geallieerden voet aan land zette om Europa te bevrijden van de
terreur waarmee de As mogendheden Europa in hun greep hielden. Er waren vele
festiviteiten in Normandië georganiseerd en de Able zou de Able niet zijn als zij daar
geen onderdeel van uitmaakten. Vroegtijdig werd er al naar een geschikte
verblijfplaats gezocht, wetende dat Normandië in die periode overvol zou zijn. En die
plaats werd gevonden. De Able was welkom bij B&B Omaha Beach in Osmanville,
wat op een steenworp afstand ligt van Isigny-sur-mer. De Able mocht op een van de
weilanden hun kampement bouwen. De B&B zorgde voor sanitair en elektra. Prima
geregeld dus en een mooie uitvalsbasis voor alle avonturen die de Able zou gaan
beleven.
Jaap, Ruud en Henk H. hadden de taak op zich genomen om het programma
samen te stellen welke de Able in de periode van verblijf in Normandië zou volgen.
Naast de wat bekendere locaties zoals Saint-mere-Eglise, Pointe du Hoc of het
Omaha Beach museum, was er ook voldoende tijd om de wat minder bekende
locaties te bezoeken. Het Victory museum in Carentan was zeer indrukwekkend en
zeer de moeite waard om te bezoeken.
De afstand naar Osmanville werd in twee etappes overbrugd. Zonder
noemenswaardige problemen kwam de Able de volgende dag bij de B&B aan. De
eerste tenten werden opgezet zodat er gekookt kon worden en in de 5 x 10 tent
gegeten kon worden. De rest van het kamp volgde in rap tempo en tegen de avond
was de Able geïnstalleerd en klaar voor een indrukwekkende periode.
In de dagen die volgden werden musea, slagvelden, evenementen, en
begraafplaatsen bezocht. Opvallend was dat we relatief weinig andere militaire
voertuigen uit ww2 tegenkwamen. Daardoor werd de Able op zich ook een soort
bezienswaardigheid in Normandië. Dit veranderde wel in de tweede week van ons
verblijf. Er werd dus heel wat door de Able afgereden wat zijn weerslag op de
voertuigen had. Hier en daar moest er gesleuteld en onderhoud gepleegd worden. In
het programma zaten rustdagen die daar ook prima voor gebruikt konden worden.
Ondanks dat de Able vaak in Normandie is geweest vielen er toch weer
nieuwe dingen te ontdekken. Bijvoorbeeld het Duitse radar museum in de buurt van
Delivrande of het nieuwgebouwde musee du Débarquement in Arromanches. Helaas
waren de betonnen haven onderdelen, welke nog steeds voor de kust liggen, niet of
nauwelijks zichtbaar door hoog water. Dat weerhield de Able er wel van om een
tocht over het strand te maken. Dit werd later in de week wél gedaan. Even voorbij
Colleville sur mer reed de Able met de voertuigen Omaha Beach op en hield halt bij
een monument aldaar ter nagedachtenis aan het medisch personeel van het 16e
infanterieregiment, 1ste infanteriedivisie (ook wel bekend als The Big Red One) die

daar, onder zeer zware omstandigheden, hun handen vol hadden aan de vele
gewonden en stervenden manschappen. Daarna reed de Able verder. Inmiddels is
ook de wetgeving in Frankrijk veranderd en werd de Able een halt toegebracht door
een Franse Agent, in het gezelschap van de burgemeester, en van het strand af
gestuurd. Hij dreigde met hoge boetes en ander onheil. Hoewel de agent zijn best
deed autoritair en gezaghebbend over te komen, was uit zijn bodylanguage heel
goed op te maken dat hij wel geamuseerd was door de ontmoeting met de Able. Ook
de burgemeester kon een lach niet onderdrukken. Het spel geheel meespelend
verliet de Able het strand en zette koers naar de Amerikaanse begraafplaats.
Steeds weer maakt een bezoek aan een begraafplaats grote indruk op de
Able members. Zoveel jonge mensen die hun leven offerden voor de vrijheid van
anderen. In Normandië heeft de Able zowel de Amerikaanse, als een Canadese en
een Britse begraafplaats bezocht. Elke begraafplaats heeft zijn eigen identiteit en
maakt op zijn eigen manier diepe indruk op de bezoekers.
Gedurende het verblijf in Normandië werden locaties achter alle
invasiestranden bezocht. Van Batterie de Merville in het noorden tot Saint-mere-
Eglise in het zuiden. Echter hoefde de Able niet zo heel ver van het kampement te
gaan om een zeer indrukwekkend event mee te maken. In Isigny-sur-mer werden
Veteranen onthaald en geëerd welke in 1944 dit plaatsje van het Duitse juk bevrijd
hadden. Een aantal veteranen werden met jeeps naar een historisch gebouw
gereden alwaar zij, onder grote belangstelling, flink in het zonnetje werden gezet.
Onderweg daar naartoe reden zij langs een aantal Able members die onmiddellijk de
militaire groet brachten. De veteranen stelden dit zeer op prijs en groeten op
dezelfde manier terug. Later gingen de dames van de Able nog met deze veteranen
op de foto.
Onze Belgische vrienden van het veldhospitaal waren ook, met display, in
Normandië aanwezig. Speciaal voor de Able hadden zij een tour georganiseerd
welke langs vele locaties kwam waar 101 Airborne gevochten had. Het beeld van de
knielende soldaat maakte veel indruk, zo ook de locatie waar luitenant Winters met
zijn manschappen vier Duitse 88 mm luchtdoelkanonnen heeft uitgeschakeld. In de
serie “Band of Brothers” is dit verfilmd.
De Able zou de Able niet zijn als er geen eerbetoon gebracht zou worden aan
allen die op D-day 1944 op de stranden, op zee of in de lucht gevochten hebben. De
Able zou op 6 juni bij zonsopkomst op het eerste invasiestrand (Utah Beach) een
bloemenhulde brengen. Daarvoor moesten de members wel heel vroeg hun bed uit
wat geen enkel probleem was. Om vier uur vertrok de colonne richting het strand.
Onderweg werden de Belgische vrienden nog opgepikt. Daar er meer mensen op
het idee gekomen waren om bij zonsopkomst op het strand te staan liep het verkeer
vast. De Able werd daardoor min of meer gedwongen langs de weg de voertuigen te
parkeren en de rest van de route te voet af te leggen. Eenmaal op het strand werd
door een van de jeugdleden de krans in het water gelegd. Daarnaast kon elke Able

member een of meerdere losse bloemen op het strand achterlaten. Nu was ook te
merken hoe snel het water steeg door de opkomende vloed. De Able verliet het
strand zoals zij gekomen waren. Achteraf bleek dit een van de originele uitgangen te
zijn waar ook de militairen in 1944 het strand hadden verlaten.
Hoewel de Able voor de herdenking 80 jaar D-day naar Normandië gekomen
was, werd de innerlijke mens niet vergeten. Op het kampement werd iedere ochtend
door John het ontbijt verzorgd. Met grote regelmaat werd door Henk en Ed inkopen
gedaan om de Able members van een heerlijk avondmaal te voorzien dat zij zelf, al
dan niet op de barbecue, bereidde. Voor wat betreft de lunch werd soms een LUPA
(LunchPakket) gemaakt. Maar er waren ook voldoende gelegenheden om van de
Franse culinaire hoogstandjes te proeven. Een biefstuk of een portie mosselen met
camembert gaat er wel in. Ook even uitrusten op een terrasje onder het genot van
een drankje werd niet vermeden. De verzameling plastic drinkbekers met opdruk kon
zo weer een stukje verder worden uitgebreid. En toen er geen plekje beschikbaar
was op een terras werd simpelweg een bezoek gebracht aan een cider producent.
Daar mochten de Able members eerst proeven alvorens over te gaan tot aanschaf
van een aantal flessen. Deze flessen waren natuurlijk weer voorzien van
afbeeldingen gerelateerd aan de invasie. Naast lekker dus ook meteen een souvenir
voor thuis.
Zoals aan alle goede zaken een eind komt, kwam ook aan deze trip een eind.
De Able ging weer op huis aan. Ook de terugweg werd in twee etappes afgelegd.
Uiteindelijk kwam iedereen weer in goede gezondheid thuis, ieder met zijn of haar
eigen gedachtes en herinneringen, uitkijkend naar het volgende evenement waar de
Able aan deel zou nemen.

Herdenkings- en bevrijdingsfestival Leiderdorp 2024

Herdenkings- en bevrijdingsfestival Leiderdorp 2024
Wat ooit begon als een kleine ondersteuning van de Oranjevereniging van
Leiderdorp tijdens de dodenherdenking en de 5-meiviering, is uitgegroeid tot een
evenement van jewelste. Vier volle dagen is de Able Compagnie inmiddels actief in
park De Houtkamp en worden vele activiteiten uitgevoerd. Inmiddels is het
evenement een stichtingsevenement geworden van de stichting Able Compagnie.

Wat vooraf ging.

Allereerst was er overleg met de Oranjevereniging. Jaap, Henk H. en Hans waren
een avond zoet om alle ideeën te delen. De nieuwe voorzitter was enthousiast en
stemde in met alle voorstellen van de Able Compagnie. Met nadruk werd
aangedrongen op de promotie van het herdenkings- en bevrijdingsfestival in de
media omdat de bezoekersaantallen de afgelopen jaren wat tegenvielen. Ook het
educatieve programma kwam vorig jaar niet uit de verf. Dat moest anders aangepakt
worden. In de breedste zin van het woord. De voorzitter van de Oranjevereniging is
zeer actief op social media en heeft onder andere een mediabedrijf. Met de promotie
van het evenement zat het wel goed. Maar wat te doen met de schooljeugd.

Door Jaap was contact gelegd met de Leiderdorpse wethouder van onderwijs en
diens rechterhand. Het plan bestond om op 4 mei een educatief programma aan de
Leiderdorpse schooljeugd aan te bieden. Jaap en Hans hebben een aantal keer op
het gemeentehuis overleg gehad om de zaken door te spreken en op elkaar af te
stemmen. Hans ontwikkelde een flyer en een poster voor de schooljeugd, die de
gemeente liet drukken. Op 18 en 19 april bezochten Jaap en Hans alle basisscholen
van Leiderdorp. De Dodge en de uniformen en het toch wel stoere praatje maakten
indruk op de kinderen. Middels dit praatje en de flyers werden de kinderen
uitgenodigd om op 4 mei naar het kampement te komen voor een speurtocht. De
hoofdprijs? Een rit met een originele Jeep. Gezien de reactie van de kinderen
konden we een enthousiaste deelname verwachten. Om de kinderen tijdens hun
vakantie te helpen herinneren aan het gebeuren, werd door de gemeente Leiderdorp
in de week voorafgaand aan de speurtocht op alle digitale reclameborden die
Leiderdorp rijk is, een advertentie geplaatst waarin de kinderen werden opgeroepen
aan de speurtocht deel te nemen.

Henk H. besteedde heel veel tijd aan het intekenen van alle voertuigen, tenten en
displays op een kaart van park de Houtkamp. De maten van het park waren een jaar
eerder al verzameld. Dat alles werd ingetekend, was echt een must, want er zouden
heel veel voertuigen en materieel naar Leiderdorp komen. Het kampement zou twee
keer zo groot worden als het voorgaande jaar.

3 mei 2024

Om half acht waren Jaap, Jan jr. en Hans bij de stalling en vertrokken zij in colonne
naar park De Houtkamp om Henk H. te ondersteunen bij het uitzetten van het
kampement volgens zijn tekening. Onderweg kregen de heren vreemde blikken van
bestuurders en andere weggebruikers. Het regende en we reden in open auto's!
Het uitzetten van het kampement was snel gebeurd en de eerste onderdelen
verschenen. Door de regen van de afgelopen weken was het veld aardig drassig.
Gelukkig had de gemeente zeer veel rijplaten geleverd. Daarmee konden looppaden
gecreëerd worden zodat het kampement goed begaanbaar zou blijven. Rond half elf
kwam de eerste groep voertuigen aan. Henk H. dirigeerde hen naar de juiste plek.
De activiteiten van opbouw namen meteen aanvang. Rond half twaalf kwam de
tweede groep aan. Tegen drieën was het kampement voor 80% voltooid. Jaap en
Aad hadden met het plaatselijke brandweermuseum afspraken gemaakt en zij
kregen tussen de displays van de Able een mooi plekje voor hun
brandblusaanhanger uit 1939, zodat de brandweerspullen van Aad nog beter tot zijn
recht kwamen.

Rond dit tijdstip verzamelden een groep Leiderdorps veteranen zich bij de Able
messtent. Via de gemeente en de media waren de veteranen uitgenodigd om met de
Able mee te rijden als zij een toertje door de omgeving gingen maken. Daar werd
door menig veteraan goed gebruik van gemaakt en zij genoten, ondanks de regen,
volop. Na een uur kwam de colonne terug op het kampement, waar de veteranen
nog een hapje en drankje werd aangeboden in de messtent. Na hun vertrek werden
de opbouwactiviteiten herstart. Onze Belgische vrienden, die pas om drie uur op het
kampement aanwezig konden zijn, waren nog druk bezig hun veldhospitaal op te
bouwen. Leo had zijn ambulance al strategisch geparkeerd naast de plek waar het
veldhospitaal moest komen. Ed en Ruud zorgden, met ondersteuning van Able
members, voor de avondmaaltijd. Hachee met rode kool en aardappelpuree. Gezien
de weersomstandigheden een prima keuze. De Able liet het zich dan ook goed
smaken. In de avond was er tijd om bij te kletsen onder het genot van een hapje en
drankje.

4 mei 2024
Het zou een spannende dag worden. Hoeveel kinderen zouden er naar het
kampement komen om aan de speurtocht deel te nemen? 4 Mei viel precies in het
midden van twee weken schoolvakantie. De leerlingen werden om tien uur verwacht.
Tot onze niet geringe verbazing stonden er om half negen al twee kinderen in het
kampement, die heel graag aan de speurtocht wilden deelnemen. Ze zouden om tien
uur op vakantie gaan. De kinderen kregen een vragenlijst en Kim, Suus en Lynn
gingen meteen aan de slag om goodiebags te maken, die de kinderen na afloop mee
zouden krijgen.

Om drie uurs middags was de speurtocht afgelopen en hadden bijna 80 kinderen
aan de speurtocht meegedaan. Alle deelnameformulieren waren in een lege
soeppan verzameld.

Rond vijven ging de Able een hapje eten omdat om half zeven het volgende
onderdeel van het programma van start zou gaan. Er werden veteranen naar de kerk
gebracht voor de herdenkingsdienst voorafgaande aan de dodenherdenking van
acht uur. Hoewel het de hele dag zonnig was geweest, regende het nu pijpenstelen.
De regen weerhield de Able Compagnie niet om te ondersteunen bij de
dodenherdenking. De voertuigen werden netjes opgesteld en de chauffeurs stonden
naast hun voertuigen in de houding. Suus en Britt legden, uit naam van stichting
Able Compagnie, een prachtig boeket bloemen. Ze deden dat op zon nette en
gepaste wijze dat menig kranslegger hier een puntje aan kon zuigen. Na de
ceremonie ging de Able Compagnie in colonne terug naar het kampement. Er werd
nog even nagepraat onder het genot van een hapje en drankje. De jeugd speelde op
het veld een potje honkbal met het slaghout, de handschoen en honkbal van Hans.
Daarna was het bedtijd, want morgen zou het wel eens druk kunnen worden. Er was
zowel in de plaatselijke kranten, op de radio als op social media veel reclame voor
het bevrijdingsfeest gemaakt. De weersvoorspellingen voor morgen waren zeer goed
te noemen; droog en zonnig.

5 mei 2024

Om half acht kwamen medewerkers van de gemeente Leiderdorp vlaggenmasten
plaatsen. Met een benzinemotor-aangedreven grondboor wekten zij de Able
members uit hun welverdiende slaap. Snel wassen, aankleden en ontbijten. Ook
vandaag had John weer voor alle Able members eieren met spek gebakken. Na het
ontbijt inspecteerde eenieder zijn eigen display om er zeker van te zijn dat alles tiptop
in orde was voor de bezoekers van het evenement. Hans had, met ondersteuning
van John, in de messtent een bioscoop ingericht, waar via een beamer beelden
werden vertoond over de bevrijding. Ter camouflage van de moderne apparatuur
was de oude filmprojector van Ernst in de tent geplaatst. Zo was Ernst toch ook een
beetje in ons midden.

Hoewel het evenement officieel pas om twaalf uur van start zou gaan, waren er al
vele bezoekers die hun ogen uitkeken. De Able Compagnie had echter nog een taak
te verrichten buiten het kampement. Dit jaar werd er bij twee verpleeghuizen
bevrijdingssoep gebracht. Bij Leythenrode zaten de bewoners traditiegetrouw weer
voor de hoofdingang en kregen daar een kommetje soep aangeboden. Bij de
Ommedijk zaten de bewoners in het restaurant en werd de soep bij de lunch
opgediend. De bewoners van beide verpleeghuizen konden de soep en de manier
waarop deze gebracht en gepresenteerd werd, zeer waarderen.

De burgemeester gaf om twaalf uur de aftrap van het evenement door het
bevrijdingsvuur aan te steken. De FreedomRunners hadden dit vuur in Wageningen
gehaald en aan de burgemeester aangeboden. Na deze ceremonie werd het tijd om
de drie winnaars van de speurtocht bekend te maken. De burgemeester trok drie
formulieren uit de soeppan. Van de drie winnaars was er echter maar één winnaar
daadwerkelijk aanwezig. De jongeman was door het dolle heen van blijdschap. Niet
veel later vertrok hij in de Jeep van Henk H. voor de beloofde rit. Ondanks haar
visuele beperking bezocht de burgemeester het Able kampement, waar zij onder
andere een bekertje bevrijdingssoep nuttigde. De gratis bevrijdingssoep werd om
beurten door een Able member verstrekt. De soep vond gretig aftrek. Ondanks ruime
inkoop ging de soep, nog voordat het evenement afgelopen was, schoon op.

De Able Compagnie had bepaald geen reden tot klagen over de bezoekersaantallen.
Deze werden geschat tussen de drie en drie-en-een-half duizend, en dat is drie keer
zoveel als voorgaande jaren. Het kampement werd dus druk bezocht. Men
vergaapte zich aan het Navy-voertuig van Wim, de communicatieapparatuur van
Erik, Frank, Ruud en Henk R., de Dodge WC22 van Peter en Sem. het veldhospitaal
met ambulance van Leo en onze Belgische vrienden, de puptentjes van Jan, de
ingerichte officierstent van John, de bioscoop en het mijnenveld van Hans, de
spullen en verhalen van Kees over de US Army Air Force, de munitiedump van Henk
H. met de gevaarlijke blindganger, de burgertent met Anzac-koekjes en vele items
uit de periode '40 '45, van Kim, de brandweerdisplay van Aad en de wachtpost met
slagboom van Jaap. Er werden vele vragen gesteld en de Able members
beantwoordden die geduldig. Menigmaal werd er een kleine demonstratie gegeven
van hoe bepaalde zaken werkten en bij Kim kon men de Anzac-koekjes proeven
terwijl ze luisterden naar de muziek van Vera Lynn. Haar originele 78-toerenplaten
werden op een originele grammofoon ten gehore gebracht. Elk uur werd er in het
veldhospitaal een operatie uitgevoerd. Gelukkig is er dit keer niemand flauwgevallen.
Er werden duizenden foto's gemaakt. Een professionele fotograaf had zijn oog laten
vallen op de dames van de Able Compagnie, met een fotosessie tot gevolg.
Gelukkig fotografeerde hij ook displays en andere Able members.

Langzaamaan werd het rustiger en om vijf uur werd omgeroepen dat het evenement
voorbij was. Reden voor de Able Compagnie om een aanvang te maken met de
beroemde Able barbecue. Er werden twee heerlijke salades gemaakt, brood
gesneden en een rookgordijn gelegd. Kees stookte de barbecue op, wat grote witte
rookwolken tot gevolg had. Omdat een aantal Able members 's avonds nog naar
huis moesten, werd ook alvast begonnen met het afbreken van de displays.
Uiteindelijk heeft Kees het vlees staan bakken en deelde Ed dit rond. Na deze, in
alle opzichten, heerlijke barbecue werd er verder gegaan met het opruimen van de
spullen. We namen afscheid van Henk, Peter, Sem en de Belgische vrienden. De
jeugd besloot om twee Jeeps te starten en rondjes te gaan rijden over het veld. Zij

genoten zichtbaar van deze leuke activiteit. Uiteindelijk kwamen de Able members
weer bijeen in de messtent voor een laatste drankje voor het slapen gaan.

6 mei 2024

Vroeg op en snel ontbijten. Vandaag moest alles weer ingepakt worden en ging de
Able Compagnie weer op huis aan. Tent voor tent verdween. Spullen werden
schoongemaakt en in de voertuigen geladen. Rond twaalven nuttigden we nog een
broodje kroket, dat Jan bij de plaatselijke snackbar gehaald had. Daarna werden de
laatste zaken afgerond, aanhangers aangekoppeld en werd er afscheid genomen
van elkaar. Even over enen verliet het laatste voertuig de Houtkamp.

Dutch Polar Bears Bevrijdingstour 28 Oktober 2023

Dit keer een verslag van een van onze vrouwelijke members, Kim Heemskerk, over hoe zij de Dutch
Polar Bears bevrijdingsroute vanuit Roosendaal beleefd heeft.
De wekker gaat om 05.30 uur en ik heb het gevoel dat ik net pas in mijn bed lig. In het donker vroeg
opstaan is niet echt mijn ding, blijkbaar heb ik in Kees Zwaans hierin een zielsverwant. Toch belooft
het een leuke dag te worden, hoop ik. De weergoden zijn ons nog steeds goedgezind zegt een nog
snelle blik op de buienradar.
De jeep staat klaar aan de triangel, dus op naar The BoZ oftewel Bergen op Zoom, waar de Able’s
zich verzamelen. Het is rustig op de weg dus dit ritje verloopt vlot. Even keren, afslag gemist, maar
we komen veilig aan. Loskoppelen, bakkie en een pis-stop en we kunnen op weg.
Ruud en Britt voorop, daarachter Henk, Nico met Hetty, Ed, wij en als hekkensluiter Kees. Na een
kort stukje snelweg worden we al opgevangen door een verkeersregelaar die ons netjes naar het
verzamelpunt loodst. We zijn vrijwel de laatsten in een toch wel imposant rijtje van zo’n 60
voertuigen. Het is een mooi gezicht al die verschillende voertuigen. Vraag me niet welke typen
voertuigen er meereden, dat kunnen enkele van de Able beter vertellen. Ik heb daarover niet
genoeg now-how. Mijn rol en kennis als “Wilhelmina” betreft alleen een beetje zwaaien naar het
volk …
Even wat bekende spotten, een bakkie koffie en een goed verzorgt lunchpakket ophalen. Dan
kunnen we, na een korte briefing, op pad.
Of het aan Ed zijn eigen warme persoonlijkheid lag of toch het schrale, achter wat wolkjes
verschenen zonnetje, besluit hij toch zijn kap te laten zakken. Helaas wilde zijn kaarsje niet branden
en misten we toch een warm lichtpuntje zo :+)
De eerste stop; Vredeskapel in Nispen, waar een korte ceremonie plaats vond, een kranslegging met
erewacht van leden van de Dutch Polar Bears en enkele veteranen, die op uitnodiging deze dag
aanwezig waren. Dit zou gedurende de gehele rit, de rode draad zijn, maar aangezien we achterin in
de stoet zaten en de colonne ongeveer een kilometer lang was, hebben wij de meeste herdenkingen
niet van dichtbij meegemaakt.
De rit voerde verder door het mooie vlakke landschap van Noord Brabant, met af en toe een straf
zijwindje, langs boerderijen en in herfstkleuren getooide bossen. Helaas stond er langs de route in
de dorpjes wat weinig publiek. Maar wellicht zijn we in Tholen 2022 wat verwend met de bezoekers
aantallen. Toch mocht dat de pret niet drukken. Bij het monument in Moerstraten was een wat
langere tussenstop gepland, kopje leut met stroopwafel gaat er altijd wel in, maar ook de kans om
even een broodje te pakken en wat te kletsen met de mede rijders.
Na deze stop vertrekken we naar Heerle, doen nog een keer het plaatsje Wouw aan en, mede door
de vele verkeersregelaars, komen we al snel aan bij de Tolbergvijver voor de Flyby van een aantal
WO2 vliegtuigen van het vliegend museum Seppe, met als eindstuk de ‘missing man’ formatie. Het
weer laat het toe, de is wind venijnig, maar met een zonnetje in de rug verschijnen de eerste
vliegtuigen al en deze komen snel en laag over. Ook wat de vliegtuigen aangaat heb ik geen idee
welk type vliegtuigen het zijn, wel hoor ik steeds iemand zeggen “vriend van Peter…?” Nico, licht
jij ze de volgende keer maar in! Nadat het laatste vliegtuig aan de horizon is verdwenen, werd het
fluitsignaal weer gegeven on konden we ons weer richting het eindpunt, de herdenkingskade
Roosendaal, begeven.
Helaas moest er ergens op de Parklaan even een band worden verwisseld, ik noem geen namen,
maar het is wat met die jeeps. De band oppompen had geen zin, zodat Nico zijn reserveband weer in

kon zetten. Bijzonder in deze is dat hij hem zelf nog nooit nodig heeft gehad. Maar met goede hulp
van vrienden was, het zo gefikst en hielp hij ons weer uit de band, euh brand! Gelukkig reden we
allemaal Roosendaal weer binnen, maar omdat we van de organisatie even geen aanwijzingen
hadden gehad of die simpelweg gemist hadden, raceten we over het defileerpunt. Jammer, want
hier was wél het nodige publiek aanwezig, welke ook uitleg kreeg over de deelnemende voertuigen.
Onder de muzikale klanken van ‘The Valley Sound Selection’ stelden we ons op de kade onder het
Polar Bear herdenkingsmonument op. Na een woordje van de burgemeester en de nodige
kransleggingen kwam er zo een einde aan deze mooie dag.
Na nog snel een frietje gehaald te hebben bij de plaatselijke snackbar, wat ook geregeld was door de
organisatie, keerden we weer in onze eigen colonne huiswaarts of richting The BoZ.
De voorzitter van de Dutch Polar Bears hartelijk bedankt voor de goede zorgen en organisatie van
deze dag. Nieuwe contacten zijn gelegd. Datum volgend jaar: 2 november.
“Willy”, onze Jeep, mag even bij die van Nico logeren. Prettig, zeker met een andere band erop. Na
wat steken en meten staat ook de GMC van Ruud weer op zijn plekkie. Dan kunnen we de deuren
sluiten en afscheid nemen van elkaar. Dan rijden we moe maar voldaan en met een prachtige
jagersmaan in het zicht, weer richting Noordwijkerhout.
Thnxx allemaal.

Nationale Taptoe Ahoy 2023

Dit jaar werd opnieuw door het veteranen instituut de medewerking van de Able compagnie
gevraagd ter ondersteuning van de Nationale Taptoe. De vraag was of het mogelijk was om de hal,
waar de veteranen bijeenkomen, aan te kleden met een aantal voertuigen. Natuurlijk wilden we hier
gehoor aan geven. Jan en Aad konden respectievelijk hun Jeep en Dodge de maandag voor het
evenement al brengen, de andere members die zich hadden aangemeld, zouden zich vrijdagochtend
rond de klok van 8.00 uur melden bij de “poort”.
De Jeep van Henk en Kim, de ambulance van Leo en Jozien, en de Dodge WC21 van Ernst waren ook
van de partij. Ernst werd begeleid door Annette. Henk R kwam met de gewone auto, aangezien de
gezondheid van Ernst snel aan het verslechteren was. De afspraak was dat Henk de Dodge van Ernst,
indien nodig, naar huis terug zou rijden.
De Able werden verzocht de voertuigen in het midden van de hal te parkeren. Aan weerszijde
stonden de tafels en stoelen voor de genodigden. Zo had eenieder goed zicht op de voertuigen.
Eenmaal geparkeerd was het voor de Able tijd om een kop koffie te pakken, een ontbijtje te nuttigen
en gezellig bij te kletsen, voordat de deuren werden geopend. Om 11.00 uur stroomde de zaal al
goed vol en klonk er menig ohhh en ahhh’s bij het zien van de voertuigen. Vele telefoons en
camera’s kwamen tevoorschijn voor de nodige kiekjes. Na een welkomstwoord en de nodige
plichtplegingen konden de veteranen rondlopen, met hun dienstmaten bijpraten of socializen met
één van de Able members.
Voor vele veteranen waren de voertuigen een blik van herkenning aangezien velen van hen tijdens
hun diensttijd ook in een Jeep of Dodge hadden gereden. Sommigen raakten dan ook niet uitgepraat
over hun ervaringen. Er werd dan ook dankbaar gebruik gemaakt, indien mogelijk, om zelf weer eens
in te stappen om zich zo terug te wanen in de tijd. Na een goed verzorgde lunch werden de gasten
verzocht zich naar de tribunes te begeven en de Able om de auto’s op een andere plek te parkeren.
Ernst werd met een golfkarretje terug naar de zaal gebracht, aangezien lopen te ver voor hem bleek
te zijn. Nadat de Able de voertuigen op de aangegeven plek had gezet, konden zij zich ook richting
de Taptoe begeven. Dit jaar stond de Nationale Taptoe in het teken van een “Royal Salute”.
Aanleiding hiervoor was het feit dat ZM Koning Willem Alexander dit jaar 10 jaar onze Koning is. Het
grootse jaarlijkse evenement, dat ooit is begonnen als parade van marching bands, is uitgegroeid tot
een wereldwijd bekend spectaculair evenement. Vrijwel alle Nederlandse militaire orkesten, maar
ook andere (internationale) militaire orkesten en groepen traden op. Samen zo’n 400 muzikanten,
aangevuld met dansers. Er waren prachtige uniformen, een sfeervolle entourage, een
overweldigende lichtshow en wisselende decors. Ook speciale buitenlandse gasten traden dit jaar
op, waaronder; de Jordanian Armed Forces Band, The Royal Danish Life-guards Corps of Drums en
Guard of Honour. Een ruim 2 uur durend spektakel, geweldig om te zien. Ik kan met recht zeggen
dat, iedere aanwezige heeft genoten. Helaas kon Ernst niet de gehele Taptoe afkijken maar om met
zijn woorden af te sluiten … het was goed zo!

Renkum 2023 "Operatie Market Garden"

Renkum 2023

De kwartiermakers hadden het er maar druk mee. Naarmate de startdatum van het evenement in
Renkum naderde, nam ook de communicatiestroom toe. Een nauwe samenwerking met “Renkum
Leeft” was daarbij essentieel, want ook zij hadden voorbereidingen getroffen voor dit evenement.
De kwartiermakers kenden deze dagen dus geen rust. Wijziging van aantal deelnemers, voertuigen,
tenten en materialen moesten op het vloerplan doorgevoerd worden en er vond strak overleg met
“Renkum Leeft” plaats over het sanitair, de stroomvoorziening en de muziek. Ook de vergunningen
voor de wapens werden besproken en daar waar nodig aangepast. Voor de wapenopslag was een
stevige container geregeld.

Woensdag 13 september 2023

Vandaag bezetten de kwartiermakers dropping zone X aan de Telefoonweg te Renkum, het veld
waar de Britse 1st Airborne division destijds voet op de grond zette. Gezamenlijk maten de
kwartiermakers de dropping zone in en werd het terrein in tientallen stukjes opgedeeld, zodat de
hoofdmacht moeiteloos positie op het veld kon innemen. De eerste tenten verrezen en de Able
Compagnie had daarmee het bruggenhoofd stevig in handen.

Donderdag 14 september 2023

Vandaag kwam de hoofdmacht. De kwartiermakers hadden het er weer druk mee. Voertuig na
voertuig werd opgevangen en naar zijn eigen positie gedirigeerd. Daar namen zij bezit van de
dropping zone en het kampement groeide met het uur. Sinds 1944 had de dropping zone niet meer
zoveel militair materieel gezien. Ook de plaatselijke bevolking keek de ogen uit en knoopte met
menig deelnemer een praatje aan. Naast een veldkeuken stonden aan het eind van de dag vele
manschappen- en officierstenten. Er lag een mijnenveld, er stond een medische post én een
veldhospitaal. Er waren een paar ambulances aanwezig ter ondersteuning van dit geheel. Ook qua
verbindingen was er weer veel te zien en te horen. Een echte zendmast met vele katrollen
telefoondraad met vlak daarnaast een tent vol zend- en ontvangstapparatuur. Daarnaast stond een
tent die zo was ingericht alsof de officier elk moment kon terugkeren om aan de slag te gaan. Ook de
flyboys waren met een prachtige display aanwezig. De heren liepen erbij alsof ze hun vliegtuig
zojuist op het achtergelegen veld hadden doen landen.
Qua voertuigen was er ook weer veel te zien. Er was een toolset aanwezig met voldoende
reserveonderdelen om het wagenpark rijdende te houden, wat ook daadwerkelijk gebeurde. Dit
wagenpark bestond uit een grote verscheidenheid aan voertuigen. Van Jeep tot Dodge, van GMC tot
halftrack, van takelwagen tot toolset en van ambulance tot Schwimmwagen. Natuurlijk reden er ook
motoren rond. Her en der stonden aanhangers geparkeerd, waarmee een grote diversiteit aan
materieel aangevoerd was. De gevaarlijkst ogende was natuurlijk de ammo dump. Gelukkig werden
er, net als bij het mijnenveld, geen echte explosieven meegevoerd.
In de veldkeuken werd die avond een pastagerecht bereid. Omdat de Able Compagnie bijna voltallig
aanwezig was en er ook een aantal gasten verwelkomd werd, had de Able, naast de keukentent en
de 5 x 5 tent, die als voorraadkamer fungeerde, een 10 x 5 tent opgezet met daarin zes grote tafels
met bijbehorende stoelen en een houtkachel. Er was dus voldoende ruimte en comfort om rustig
van de maaltijd te kunnen genieten. De avond verliep rustig en na een drankje zocht eenieder de
slaapplaats op. Morgen zou een drukke dag worden.

Vrijdag 15 september 2023

De dropping zone was nat van de laaghangende mist. Die mist zou snel verdwijnen doordat de zon
snel opkwam en in kracht behoorlijk toenam. John stond toen al eieren met spek te bakken, die
gretig aftrek vonden onder de deelnemers. Een klein clubje Able members moest al vroeg op pad om
een groep schooljeugd van A naar B te verplaatsen. Dat was een initiatief van een leerkracht, die zijn
leerlingen op deze bijzondere ervaring wilde trakteren. De Able zou de Able niet zijn als er geen
gehoor was gegeven aan het verzoek, de leerlingen met de oude voertuigen te vervoeren.
Om 11.00 uur werd middels een officieel herdenkingsmoment bij het monument op de dropping
zone de aftrap gegeven en was het evenement officieel geopend.
Daarvoor was de laatste hand gelegd aan menig display. Er was heel veel te zien en te beleven, maar
vooral ook veel uit te leggen. De Able mocht drie groepen schoolkinderen ontvangen, die door het
kampement rondgeleid werden. Menig vraag werd gesteld en bij sommige displays konden de
kinderen zelf ervaren wat het materieel kon en hoe zwaar dit soms was. Bijvoorbeeld bij het
mijnenveld konden de kinderen het verschil in gewicht ervaren tussen een metaaldetector zoals de
Amerikanen die in de oorlog gebruikten en een moderne, plastic versie. Hoewel het duidelijk was,
werd er toch regelmatig geïnformeerd of de mijnen echt waren. De marechaussee had een speciale
attractie voor onze jonge gasten in petto. Alle kinderen werden netjes in het gelid gecommandeerd
en mochten stoer marcherend de eerste exercitiestappen van hun leven maken. Geef… acht!
Naarmate de dag vorderde, kwamen er steeds meer bezoekers en heerste er een gezellige
bedrijvigheid. Er was voor elk wat wils. Er was een klimwand van de marechaussee, er konden
rondritten met WW2-voertuigen gemaakt worden, er was een kleine militariamarkt, er werden
modeshows gelopen met kleding uit de jaren ‘40, er werden parachutisten gedropt uit een Dakota,
er waren modelvliegtuigjes in de lucht te zien, er werden demonstraties in het veldhospitaal
gegeven en de kinderen konden een oorlogswond of een glittertatoeage laten maken bij de
medische post. Daar konden zij ook, al wachtend in de rij, genieten van een snoepje of een reepje
chocola. De kinderen kregen dan meteen uitgelegd dat het in 1944 voor de toenmalige kinderen
heel bijzonder was dat de soldaten hun snoep en chocoladerantsoen met de kinderen deelden. Bij
elke display werd enthousiast uitleg gegeven door de deelnemers over wat er precies te zien was en
waarvoor het materieel gebruikt werd. Natuurlijk was er ook aan de innerlijke mens gedacht en was
er frisdrank, een biertje of een victoryburger te koop. Uit de speakers klonk muziek uit de
oorlogsjaren.
Aan het eind van de middag kwam er weer een heerlijke maaltijd uit de veldkeuken. De magen
werden goed gevuld in afwachting van de feestavond. DJ D-Day draaide zijn plaatjes en de
zanggroep The Key Sisters verzorgde driemaal een optreden. Na een gezellige avond, waar de
speakers het soms zwaar te verduren kregen, keerde om klokslag twaalf de rust in het kamp terug.
Tijd om te gaan slapen.

Zaterdag 16 september 2023.

De Able Compagnie mocht vandaag een aantal bijzondere gasten ontvangen.

Stichting Able Compagnie hield vandaag de Sponsordag. Rond half tien waren daarom Mark de Vos, Nico van der
Have, Teun Monster en Rob den Heijer present.

Als special geasts waren ook, op uitnodiging van
Stichting Able Compagnie, de dochter van Donald (Don) Malarky met haar echtgenoot naar Renkum
gekomen om de herdenking van de slag om Arnhem bij te wonen. Don Malarkey, bekend uit de serie

“Band of Brothers”, was lid van de Easy Company, 2de Bataljon, 506th Parachute Infantry Regiment
van de 101st Airborne Division. In de duisternis van de ochtend van D-Day landde hij met zijn
eenheid per parachute in Frankrijk. Later op die dag ontving hij de “ Bronze Star” voor zijn
heldenmoed in het gevecht om vier Duitse 105-mm kanonnen uit te schakelen, een actie die nu
bekendstaat als de “Brécourt Manor Assault”.
Na ontvangst van de gasten werden zij getrakteerd op een rondrit, waarbij onder andere een bezoek
werd gebracht aan het glider museum in Wolfheze en aan een veldhospitaal en de Britse militaire
begraafplaats in Oosterbeek. Ook werd de White Ribbon Route getoond, de weg waarlangs
ongeveer 2000 Britse militairen over de Rijn aan de Duitsers wisten te ontsnappen.
Eenmaal terug in Renkum was er voor de gasten nog tijd voor een heerlijke victoryburger. Er bleek
weer veel belangstellend volk op de been te zijn die, in afwachting van de “Race to the Bridge” een
bezoek aan het kampement brachten. Pas tegen een uur of vijf werd het stiller qua bezoekers en
konden de deelnemers alvast gaan inpakken. Sommigen gingen vandaag al terug naar huis, anderen
bleven nog een nacht. De veldkeuken was de halve dag in de weer geweest met aardappelen,
andijvie en ballen gehakt met jus om de deelnemers 's avonds van een heerlijke stamppot te kunnen
voorzien. Halverwege de avond sloeg, na een paar zeer zonnige dagen, het weerbeeld om en rond
tienen vielen de eerste druppels.

Zondag 17 september 2023

Helaas trok er een regenfront over Renkum en regende het een groot deel van de nacht en de
ochtend. Tussen de buien door werd het kampement langzaam maar zeker opgebroken en
verdween een groot deel van het materieel in de voertuigen en aanhangers. Rond twaalven hield
het op met regenen. De Able Compagnie besloot rond half één te gaan lunchen bij het Eethuys
Airborne, zodat de grote tenten, die nog op het veld stonden, de kans kregen om te drogen. Rond
half twee werden ook de laatste tenten afgebroken en ingepakt met het voornemen die in de
stallingen weer uit te rollen om echt goed te kunnen drogen. Om half drie verliet de laatste colonne
de dropping zone. Er bleef nog één man achter om deze aftocht te dekken. Uiteindelijk vertrok ook
Thierry weer naar huis.

Nederlandse Veteranendag Den Haag 2023

Nederlandse Veteranendag Den Haag 2023
Dit jaar viel de Nederlandse Veteranendag op de 24ste juni. De dag voorafgaand bezochten John en
Hans het Malieveld voor de laatste afstemming en het aanschouwen van de situatie aldaar. Nieuw
was een andere indeling van het Malieveld. Er lag een Baileybrug tot bijna aan het podium. De
deelnemers van het defilé zouden over deze brug gaan en pas daarna uittreden. Voor de voertuigen
veranderde niet zo veel. Hun terugkeer zou ook dit jaar op de Boorlaan eindigen.
Op de zaterdag waren de Able members weer vroeg actief. In verband met werkzaamheden aan de
Haringvlietbrug waren de members die uit Bergen op Zoom moesten komen al vroeg op weg.
Leiderdorp verzamelde om 08.00 uur om op tijd op de Frederikkazere te kunnen zijn om de overige
deelnemers op te vangen. De Dodge van Jaap had enige aanmoediging nodig om te starten, maar liet
de rest van de dag geen verstek gaan. Henk H. en Kim stonden als reserve ingedeeld.
Op de Frederikkazerne bleek de groep uit Bergen op Zoom al aanwezig te zijn, zo ook de heren uit
Zeeland. De tassen met vlaggen, consumptiekaarten, anjers en voertuignummers werden
uitgedeeld. Ernst zou ook dit jaar meerijden, maar lag ten tijde van de Nederlandse Veteranendag in
het ziekenhuis. Omdat hij gemist werd en de Able members hem toch bij deze dag wilden betrekken
werd elk Able voertuig voorzien van een foto van Ernst die naast het voertuignummer op het
voertuig geplakt werd. Speciaal voor hem werd er een filmpje opgenomen waarin hem beterschap
werd gewenst. Ook de groepsfoto van de Able werd toen gemaakt
Na de briefing werden de voertuigen op volgorde opgesteld. Omdat AVC een uitvaller hadden mocht
Henk H. die plaats innemen. Hij reed samen met Rob van Dongen in de kopgroep. Om elf uur werd
de colonne door zeven politiemotoren naar het Malieveld begeleid. Aldaar bleek de Boorlaan niet
geheel vrij van “vreemde” voertuigen te zijn. Met een beetje passen en meten konden de voertuigen
van de Able en AVC toch goed geparkeerd worden.
Opvallend was dat zich minder veteranen bij de voertuigen aandienden dan andere jaren. Mogelijk
had dat te maken met de volle zon en hitte die dat met zich meebracht. John en Hans besloten in
verband hiermee het opstappen pas op het laatste moment te laten plaatsvinden. Om vijf voor één
reed de colonne op naar de Koningskade. Vlak daarna klonk het startschot en ging het defilé van
start. John stond bij de Bosbrug en voegde de voertuigen van zowel de Able als van AVC op het juiste
moment in, in het defilé.
Qua belangstelling deed men niet onder voor andere jaren. Ruim 90.000 mensen hebben de
veteranendag bezocht en stonden langs de route. De veteranen genoten met volle teugen. Eenmaal
terug op de Boorlaan namen zij dankbaar afscheid van de chauffeurs met de belofte volgend jaar
weer van de partij te zijn. De taak van de Able zat er toen op. In colonne verliet de Able de Boorlaan
om even later op de Koekamplaan op te stellen. Gezamenlijk werd de “blauwe hap” gebruikt en
liepen de members nog een rondje over het Malieveld. Om half vijf waren we terug bij de voertuigen
en vertrok de colonne weer naar huis. Al om al een mooie dag om met plezier op terug te kijken.

Herdenking Stirling EF357

Op Zaterdag 13 Mei, Heeft de Stichting Able compagnie in Crooswijk. de bemanning van de Short Stirling EF357 herdacht, die precies 80 jaar geleden dat deze omkwam boven Crooswijk. Ze vertrokken van basis Lakenheath, voor een missie naar het havengebied van Duisburg. Bij die aanval gingen er 34 vliegtuigen verloren. Piloot Eric Bass raakte de formatie kwijt en koerste de kortste weg terug. 

Hier zijn ze waarschijnlijk door radar opgepikt en door een Duitse nachtjager beschoten waarbij de vleugel brandstoftank geraakt is. Het toestel stort onbestuurbaar ter aarde. De zeven bemanningsleden  komen daarbij om. Nu 80 jaar later volgt een herdenking bij het monument De Traan. Nieuwe Crooswijks weg. Aldaar heeft de Able Stichting een rouwstuk neer geleggen. Voorafgaand hieraan, wordt door deze Stichting op de begraafplaats, waar de bemanning begraven ligt, ook een ceremonie gehouden. Herdenken is geschiedenis bewaren. Opdat we niet vergeten..

Deze herdenking starten om 11.45 uur. Met militaire voertuigen uit die tijd, zijn de aanwezigen naar de graven vervoerd. Om daar ons aan te sluiten bij de herdenking bij het monument De Traan.

Bevrijdingsevenement Leiderdorp 2023

Bevrijdingsevenement Leiderdorp 2023

Ook dit jaar bood de Able Compagnie ondersteuning bij het bevrijdingsevenement in Leiderdorp, echter dit jaar zou de Able compagnie langer ter plaatse zijn. Op verzoek van de burgemeester en de wethouder van onderwijs zou de Able Compagnie op 4 mei een lesdag voor de Leiderdorps schooljeugd verzorgen.

3 mei

Al vroeg waren Henk H. Jaap en Jan in park De Houtkamp aanwezig op kwartier te maken voor de Able Compagnie. Van diverse locaties waren er members onderweg naar Leiderdorp. Langzaamaan druppelden de members binnen en kreeg men een plek aangewezen voor voertuig en display. Rond enen trakteerde Ed de members op een warme lunch. De tortellini met kaas en pesto lieten de members zich goed smaken. Langzaam begon het kampement vorm te krijgen. Tenten verrezen, borden werden geplaatst en de ruimtes voor de displays ingevuld. Voertuigen en trailers werden na uitladen op hun vaste opstelplek gezet. Omdat Jaap voor vanavond zeven uur een rit door de omgeving gepland had, verzorgde Ed om zes uur de avondmaaltijd. Hij serveerde Boeuf Bourguignon met wortelen en aardappelpuree, wat inmiddels een traditie aan het worden is binnen de Able Compagnie.

De rit voerde langs dorpjes, weilanden en binnendoor wegen. Het landschap wisselde af tussen weilanden vol schapen en lammeren, bollenvelden, boerderijen en pittoreske dorpjes. Na dik een uur waren we weer terug op het kampement waar nog tijd was voor een drankje. Langzaamaan vertrokken de members naar de slaapgelegenheden. Morgen zou een drukke dag worden.

4 mei

De members waren vroeg wakker en genoten van een stevig ontbijt. John had weer eieren met spek gebakken. De Able Compagnie was klaar om de schooljeugd te ontvangen. Ondanks dat de burgemeester de scholen had aangeschreven en er ruime bekendheid was gegeven over de educatieve dag, welke door de Able Compagnie verzorgd zou worden, bleef het opvallend stil. Er waren wel bezoekers, maar dat waren voornamelijk wandelaars met hond of toevallige voorbijgangers. De meivakantie speelden de Able Compagnie parten. Toch wist de Able Compagnie van de nood een deugd te maken. Displays werden verbeterd, apparatuur schoongemaakt of werkzaam gemaakt, kleding opgeschoond en hersteld en er werd aan voertuigonderhoud gedaan. Kees Z. heeft ter plekke de remleidingen van zijn Dodge WC52 vervangen en het remsysteem ontlucht. Dat leverde hem tevens een work-out op die in een sportschool niet zou misstaan. 

Aangezien de Able Compagnie ‘s avonds ondersteuning zou verlenen bij de ceremonie omtrent de dodenherdenking werd er vroeg gegeten. Ed kreeg een avond verlof van koken en er werd Chinees gehaald. Na deze heerlijke maaltijd vertrok de colonne om zeven uur naar de algemene begraafplaats van Leiderdorp. De grotere voertuigen werden tegenover de ingang van de begraafplaats in lijn geparkeerd. De vier Jeeps werden op het terrein van de begraafplaats geparkeerd. Om tien voor acht begonnen de klokken te luiden. De stille tocht, vooropgegaan door de burgemeester, vertrok toen ook van de kerk naar de begraafplaats. Toen de stoet de begraafplaats naderde heeft Ruud zijn GMC dwars over de weg geplaatst zodat gemotoriseerd verkeer gedwongen werden te wachten totdat de stoet voorbij was. De stoet liep langs de voertuigen alwaar de chauffeurs keurig in het gelid naast hun eigen voertuig stonden. Toen de hele stoet op de begraafplaats was werd de last post geblazen en werd er twee minuten stilte gehouden. Nadat de aanwezige marchingband Tamarco het Wilhelmus had gespeeld werden er kransen en bloemstukken gelegd. Ook door de Able Compagnie werd een bloemstuk. Deze taak was aan Hugo en Britt toevertrouwd welke zij tot volle tevredenheid ten uitvoer brachten. Toen de meeste bezoekers weer vertrokken waren ging ook de Able compagnie, in colonne, terug naar het kampement. Om twaalf uur was het stil in het park.

5 mei

Wederom waren de members vroeg uit de veren. De Able Compagnie had een taak te volbrengen. In de keukentent stonden 504 blikken bevrijdingssoep klaar. Inmiddels werd er 50 liter verhit die om elf uur naar de bewoners van verpleeghuis Leythenrode gebracht zou worden. Helaas werd het kampement om precies elf uur getrakteerd op een hoosbui zodat het soep brengen met een kwartier vertraagd werd. Maar daardoor waren de bewoners van Leythenrode niet minder enthousiast. De Able Compagnie werd met gezang ontvangen. De grote pan soep werd op een gereedstaande tafel gezet en de bewoners konden al snel van de soep genieten. Voor bewoners die niet van de afdeling konden werd er soep in pannetjes naar de afdelingen gebracht. Na een korte fotosessie met de bewoners en een afscheidslied keerde de colonne weer terug op het kampement.

Om twaalf uur brachten de Freedom runners het bevrijdingsvuur. Zij overhandigden de fakkel aan de burgemeester die het bevrijdingsvuur in het park ontstak. Daarmee was het evenement officieel geopend. Ondanks de regenbuien werd het evenement goed bezocht. Op het voorterrein waren allerlei attracties opgesteld en was er eten en drinken te koop. Er klonk muziek en er werden dansdemonstraties gegeven. Ook de Able Compagnie mocht niet klagen over belangstelling. Velen bezochten het kampement en er was veel belangstelling voor de displays. 

John had een officierstent ingericht met vele voorwerpen die een officier bij zich had. Henk R. had een zeer uitgebreide verzameling communicatieapparatuur en toebehoren bij zich. De radio’s werkten en bezoekers konden met elkaar via de apparatuur communiceren. Ruud had een werkend aggregaat die zijn apparatuur van stroom voorzag. Jaap had rondom zijn Ben Hur een hoeveelheid kisten en gebruiksvoorwerpen uitgestald. Kees Z. had zijn vliegtuigonderdelen en vliegeniersuitrusting weer paraat. Aan de GMC hing een levensgrote banner met daarop een afbeelding van een C-47 skytrain, beter bekend als de Dakota. Het leek wel of het toestel in het kampement zou landen. De pup tentjes van Jan gaven een goed beeld hoe “Jan” soldaat de nacht doorbracht. Aad had brandweerattributen rondom zijn Dodge tentoongesteld. Hij had zelfs een parachute meegebracht die heerlijk in een boom hing te wapperen. De Familie Heemskerk had naast een geladen munitietrailer (met een blindganger in het voorportaal) ook een aantal civiele attributen zoals een make-up tafel, kookattributen en een platenspeler met langspeelplaten van onder andere Glenn Miller, Vera Lynn en de Andrew sisters opgesteld. Kim had dozen vol zelfgebakken Anzac koekjes bij zich welke verbazend goed smaakten en heerlijk krokant waren. In de tent van de veldkeuken werd door “de Prinses Irene Brigade” (een koosnaampje voor Suus, Lynn, Britt en de andere dames op het kampement) de gratis bevrijdingssoep verstrekt. Henk H. had daarvoor mooie borden gemaakt zodat het voor de bezoekers duidelijk was waar de gratis bevrijdingssoep gehaald kon worden. Mede daardoor vond de soep goede aftrek. Voor de kinderen waren er kleine chocoladereepjes, een link naar de soldaten die in 1945 hun rantsoenen deelden met de hongerige kinderen. Recht tegenover de keukentent lag het mijnenveld van Hans. Om de Duitse repro palen was nep prikkeldraad gespannen. De plaatselijke Rode Kruis medewerkers maakten zich in eerste instantie zorgen over een gevaarlijke opstelling en zagen hun dagen gevuld met het verbinden van wondjes veroorzaakt door het prikkeldraad. Gelukkig konden zij snel uit de droom geholpen worden door aan het prikkeldraad te voelen. Ook menig bezoeker voelde aan het prikkeldraad om zichzelf te verbazen dat het draad van touw gemaakt was in plaats van staal en dus ongevaarlijk was. Een veelgehoorde vraag was of de zichtbare landmijnen “echt” waren en of die nog konden ontploffen. Dat gaf dan een mooi aanknopingspunt om te vertellen over de typen mijnen en de manieren van ruimen. De benodigdheden daarvoor waren ook aanwezig en werden af en toe gedemonstreerd.

Het Able kampement bleek nog een ander, zeer nuttig doel te hebben. Op het voorterrein was geen mogelijkheid om te schuilen tegen de, soms heftige, regenbuien. Het Able kampement bood menig bezoeker die mogelijkheid wel. Overal was wel een droog plekje te vinden. De grote 5 x 5 tent leek haast wel een partytent, vol en gezellig.

De burgemeester bezocht samen met de wethouder het Able kampement waar ze haar bewondering uitsprak over wat de Able Compagnie allemaal liet zien en ze toonde haar dankbaarheid voor de verleende ondersteuning.

Om vijf uur was het evenement voorbij. De Able members begonnen meteen een deel van de spullen op te ruimen. Dat zou morgen een hoop tijd schelen. Ter afsluiting stond de Able barbecue op het programma. Er werd een lange tafel gecreëerd en Kees Z. stookte zijn barbecue goed heet. Als een volleerd meester-kok bereidde hij de stukken vlees tot in de perfectie gaar. Ed en Ruud hadden nog een heerlijke salade gemaakt die een prima aanvulling was op al het lekkers. Na de maaltijd was er nog even tijd voor een speelkwartiertje. Hugo, Suus en Britt mochten de originele honkbal, honkbalknuppel en handschoen van Hans lenen om een potje honkbal te spelen. Ook andere members deden een slag naar de bal. Toen het begon te schemeren werden twee Jeeps gestart en kregen de jeugdige members de kans om zelf een keer met zo’n voertuig het park rond te rijden. Uiteindelijk kwam deze vochtige, maar o zo mooie, Bevrijdingsdag tot een eind.

6 mei

De members waren vroeg op om te ontbijten. Het kampement moest weer afgebroken, en het park in nieuwstaat, opgeleverd worden. Tent na tent verdween en de voertuigen werden weer geladen. De rijplaten werden op stapels gelegd en het toilet weer netjes aan de rand van de weg gezet. De trailers waren allemaal om één uur aangehaakt. De Able Compagnie was klaar voor vertrek. Het wachten was op Jan die onderweg was met broodjes kroket en kaas. Na dit genuttigd te hebben was het tijd om weer afscheid te nemen. De members waren het erover eens. Dit was weer een mooi evenement geweest. Op naar de volgende.

Krakautoer 2023

Able Krakautoer
In 2020 plande de Able Compagnie een reis naar Krakau met als hoofddoel een bezoek aan
concentratiekamp Auschwitz – Birkenau. Door de Coronapandemie werd die reis veertien dagen
voor vertrek geannuleerd. Drie jaar later werd een tweede poging ondernomen. Uiteindelijk konden
maar vijf Able members nu de reis maken.
Dag 1
Op 13 april stond het vertrek naar Krakau gepland. De members verzamelden zich om 11.00 uur op
Schiphol. Zonder problemen kwam iedereen door de controle heen. Ook de vlucht naar Krakau
verliep voorspoedig. Op het vliegveld van Krakau stond een taxibusje gereed dat ons veilig naar ons
appartement bracht.
Nog dezelfde middag trokken de members Krakau in. Opvallend was dat Krakau naast een mooie
stad, ook een hele schone en gemoedelijke stad is. De bevolking is vriendelijk en men spreekt goed
Engels. Er is niemand die je lastigvalt om wat dan ook. Krakau is een van de weinige Poolse steden
die niet door het oorlogsgeweld van ww2 zwaar beschadigd is geraakt. Die avond ontmoetten we
onze gids, die de komende dagen met ons zou optrekken. We brachten een flitsbezoek aan de oude
Joodse wijk, waar we een scenelocatie uit de film Schindler’s List bezochten.
Dag 2
Op 14 april stond het bezoek aan Auschwitz – Birkenau op het programma. Het concentratiekamp
ligt op zestig kilometer van Krakau en we gingen er met een taxibus naartoe. Deze taxibus stond de
gehele dag tot onze beschikking.
In Auschwitz – Birkenau moesten we eerst langs de beveiliging, waarna we een communicatieset
kregen uitgereikt. Zodoende kon de gids veel over het kamp vertellen en was hij goed verstaanbaar.
Het was een vreemde gewaarwording om onder de toegangspoort te staan. ‘Arbeit macht frei’, een
dubbelzinnige tekst omdat menig kampbewoner stierf door zeer uitputtende dwangarbeid. In die zin
werden de kampbewoners dus bevrijd van alle ellende die hun werd aangedaan. We liepen onder
deze poort door, beseffende dat velen het kamp nooit meer door deze poort verlaten hadden. We
waren in kamp 1 aangekomen, dat nog volledig in originele staat verkeert. De bebouwing is van
steen. Onze gids nam ons mee het kamp in en we bezochten meerdere blokken (gebouwen) die het
verhaal van het leven, maar ook de dood in het kamp vertelden. Indrukwekkend was een grote urn
gevuld met een grote hoeveelheid as van gecremeerde gevangenen. Misschien maar een fractie van
een fractie van de totale hoeveelheid as die in dit kamp ontstaan is. In de diverse kamers hingen
grote foto’s van het kampgebeuren met uitleg wat er op de foto’s te zien was. In het kamp werd de
nieuw aangekomenen alles afgenomen. Hun eigendommen, hun haren, hun identiteit. Het enige wat
ze kregen, waren oude gestreepte vieze vodden, kapot of te groot schoeisel en etensgerei. In een
ander blok werd dat pijnlijk duidelijk. Een kamer vol met duizenden brillen, een andere kamer met
alleen maar schoenen, weer een andere kamer met alleen maar koffers of potten en pannen. In één
kamer liep bij alle members de rillingen over de rug. Er lag twee ton (2000 kilo!) aan afgeknipt
vrouwenhaar. Dat was maar een deel van de vijf ton die na de oorlog in het kamp gevonden was en
dat was maar een klein deel van wat er in zijn totaliteit afgeknipt was. Later zouden we in het kamp
Birkenau de ‘Sauna’ en het zogenaamde deel ‘Kanada’ bezoeken, waar het proces van onteigening
en ontmenselijking pijnlijk zichtbaar gemaakt werd. De haren werden door de Duitsers gebruikt om
stoffen en vilt van te fabriceren, onder andere om sokken voor onderzeebootbemanningen van te
maken.

Het kamp had ook een gevangenisblok. Hier zetelde de dienstdoende SS’er, vonden berechtingen
van gevangenen plaats en werden straffen opgelegd en uitgevoerd. Dat kon van alles zijn. Slaag,
staan in een te krappe cel, opsluiting in een donkere cel, maar ook de doodstraf of ophanging aan de
op de rug gebonden armen. Buiten bevindt zich de executieplaats en de palen waaraan gevangenen
werden opgehangen. We daalden in dit blok de trap af en bezochten de cellen voor de staande straf.
De cellen waren hooguit een vierkante meter breed. Er werden ‘s nachts vier gevangenen in gestopt
die niets anders konden dan staan. Overdag moesten die gevangenen gewoon weer aan het werk.
Bij terugkeer in het kamp werden ze weer in die cel opgesloten. In dit deel van de gevangenis
hebben de Duitsers ook met Zyklon B geëxperimenteerd. Ze testten het gas uit op 250 Russische
gevangenen. Helaas werkte het gas de eerste keer niet goed doordat er te veel gaten en kieren in de
cel zaten. De gevangenen overleefden deze eerste test. De Duitsers hebben de cel toen goed
luchtdicht gemaakt en de volgende dag werd dezelfde groep alsnog succesvol vergast.
In Kamp 1 is ook een, door Nederland ingerichte, tentoonstelling te zien over de Jodenvervolging in
Nederland, die we bezocht hebben. Ter afsluiting bezochten we een crematorium. Dit is na de oorlog
gereconstrueerd. De gids wees ons nog op een grijs huis, dat vlak naast het kamp staat. Daar heeft
kampcommandant Rudolf Höss met zijn gezin gewoond. Er zijn in dat huis drie kinderen geboren. Ze
hadden vanuit dat huis zicht op het kamp en het crematorium. Het is niet te bevatten dat iemand die
zoveel doden op zijn geweten heeft, met zijn gezin gemoedelijk naast het concentratiekamp kon
wonen. Na de oorlog is Rudolf Höss in het kamp, naast het crematorium, opgehangen. De galg staat
er nog steeds.
Na het bezoek aan Auschwitz 1 gingen we met de bus naar Auschwitz 2 beter bekend als Birkenau.
Auschwitz bestond uit vier hoofdkampen en minstens 40 subkampen. Vanaf de plek waar wij werden
afgezet loopt de oude spoorlijn het kamp in. Daar lag de Judenrampe. Deze Judenrampe is echter
alleen voor de Hongaarse Joden gebruikt. Alle andere kampbewoners kwamen aan op een perron
dat tussen Auschwitz 1 en 2 lag en moesten dus lopend naar het kamp.
Bij binnenkomst van kamp 2 is het nog niet te beseffen hoe groot dit kamp was. Ruim 270
voetbalvelden. Er stonden meer dan 300 gebouwen. En nog was dat niet genoeg voor de Duitsers
want aan het einde van de oorlog werd er gestart met de bouw van nog een kamp om de capaciteit
tot 250.000 gevangenen te kunnen uitbreiden. Links ligt het vrouwenkamp, groot deels bestaande
uit stenen gebouwen. Rechts lag het mannenkamp onderverdeeld in subkampjes met elke een eigen
doel. Dat kamp is na de oorlog volledig afgebroken, op de verwarmingssystemen na. Zo ver als het
oog rijkt staat het terrein vol met alleen maar gemetselde verwarmingssystemen. Na de première
van de film Schindlers list is er een rij houten barakken gereconstrueerd om de bezoekers een idee
te geven hoe dit kamp er in de oorlog uitzag. Alleen deze ene rij beslaat al negentien barakken. Een
van die barakken bevat ook het lazaret. Er staan drie gemetselde toiletblokken in welke niet
aangesloten waren op het riool. Als de toiletten vol waren moesten de gevangenen de uitwerpselen
zelf uitscheppen met hun eetkommetje. Toch was dit een gewild baantje omdat de barak enige
bescherming bood tegen de extreme weersomstandigheden die het gebied kunnen teisteren.
Na het bezoek aan deze barakken zijn we via de Judenrampe en de weg naar het monument gelopen
welke tussen de ruïnes van twee crematoria inligt. De gids merkte subtiel op dat wij inmiddels langer
in Auschwitz verbleven dan menig Joodse, Sinti of Roma gevangenen. Zij werden doorgaans bij
aankomst, zonder registratie, direct naar de gaskamers gestuurd. Auschwitz 2 had, aan de andere
kant van het kamp, de beschikking over nog twee crematoria. Als nieuw aangekomenen pech
hadden werden zij even op een groot grasveld geparkeerd in afwachting van hun dood. Op dat veld

werden echter ook lijken verbrand. De as werd in de grote vijver naast het crematorium gedumpt.
Heden ten dage is er in Auschwitz nog steeds as en het gemalen bot van de vermoorde gevangenen
te vinden.
Na het bezoek aan kamp 2 zijn we nog naar de Judenrampe buiten het kamp gereden waar het
merendeel van de kampbewoners zijn aangekomen. Echter wat als Judenrampe staat aangeduid is
een nieuw geconstrueerd platform welke speciaal is aangelegd voor de Franse president toen die
een bezoek aan Auschwitz – Birkenau bracht tijdens een officiële herdenking. De originele
Judenrampe is vernietigd en ligt 50 meter achter de nieuwgebouwde Judenrampe.
Op weg terug naar Krakau was het opvallend stil in de taxibus. Het is niet te beseffen wat er zich in
de kampen heeft afgespeeld en hoeveel slachtoffers daar zijn gevallen. Er zijn minstens 1.300.000
mensen in Auschwitz – Birkenau vermoord. Dat is net zoveel als dat er heden ten dage aan mensen
in de provincie Utrecht wonen.
Dag 3
Op 15 april gingen we met onze gids mee voor een citytoer door Krakau. Naast de gebruikelijke
bezienswaardigheden kwamen we op, voor de members, interessante plekken zoals het huis waar
Oskar Schindler heeft gewoond, de oude Joodse wijk, diverse synagogen, en locaties die in de film
Schindlers List te zien zijn en ter afsluiting bij de Schindler fabriek waar de emaillen potten werden
geproduceerd. Aansluitend bracht een deel van de members nog een bezoek aan de zoutmijn van
Krakau.
Dag 4
Op 16 april trokken de members op eigen gelegenheid door Krakau. We brachten een bezoek aan
een ondergronds museum wat de geschiedenis van Krakau vertelde. Verder aan de Wazow
Kathedraal, waar onder andere het hart van Chopin bewaard wordt, en een bezoek aan een Joods
museum, gesitueerd in de oudste synagoge van Polen. Ter afsluiting van de trip hadden we ‘s avonds
nog een diner in een ondergrond restaurant, ook weer een van de bijzonderheden van Krakau.
Dag 5
Op 17 april vlogen we weer naar huis. Nog heel even was er tijd om in Krakau de laatste souvenirs te
scoren en koffie te drinken maar toen was het echt tijd om naar huis te gaan. De taxibus zette ons
weer keurig en veilig af op het vliegveld en na een voorspoedige vlucht landde de KLM cityhopper
een kwartier vroeger dan gepland op Schiphol. Daar namen de members afscheid om allen weer
huiswaarts te keren om hun belevenissen met hun huisgenoten te delen.

Ardennentoer 2022

Renkum 2022    Operation Market Garden

Veteranen dag 2022

THOLEN 2022

Krimpenerwaard  '40 - '45

Bunker dag 2022

Dodenherdenking 2022 

Able rapport Leiderdorp

4 mei

Het is nog vroeg als er twee voertuigen van de Able Compagnie Leiderdorp binnen rollen. Ze vormen de voorhoede van een grotere groep die later zullen arriveren. De vijandelijkheden zijn gestaakt, maar voorzichtigheid is nog steeds geboden. Geen idee ook he de bevolking op de voertuigen zullen reageren. Er wordt gezocht naar een plek om het kampement op te bouwen. De voertuigen gaan rechts het park in en moeten over een brug. Voorzichtig gaat het voorwaarts. Zou de brug het houden? Is die ondermijnd of van boobytraps voorzien. Gelukkig blijkt dit niet het geval en komen de voertuigen veilig aan de andere kant. Niet veel later doemt een mooi groen grasveld op. De voertuigen stoppen en de manschappen inspecteren het veld. Hier zal het kampement opgebouwd gaan worden.

En dat gaat snel. Tent na tent verrijst en ondertussen arriveren steeds meer voertuigen van de Able Compagnie. Materiaal wordt uitgeladen en de nodige voorzieningen getroffen. De plaatselijke bevolking heeft doorgekregen dat er in het park iets staat te gebeuren en komen polshoogte nemen. De Able Compagnie krijgt zelfs voedsel aangeboden dat dankbaar wordt geaccepteerd. Halverwege de middag is het kampement klaar en in vol bedrijf. Nu is er tijd voor voertuigonderhoud en de innerlijke mens. Voor vanavond staat de blauwe hap op het menu.

Via de voorzitter van de ondergrondse Oranjevereniging komt het verzoek om ondersteuning de verlenen bij de begraafplaats waar de bevolking hun doden willen herdenken. De Able Compagnie bedenkt zich geen moment en biedt volledige ondersteuning met manschappen en voertuigen. Er wordt ook namens de Able compagnie een bloemstuk gelegd, wat in goede aarde valt bij de plaatselijke bevolking. De plechtigheden verlopen zonder incidenten en de Able compagnie kan terug naar het kampement waar nog een debriefing van de dag plaatsvindt.

5 mei

Plots is daar het bericht. Nederland is bevrijd en dat gaan we vandaag vieren. Vroeg uit de veren en ontbijten. John heeft voor de hele Able Compagnie eieren met spek gebakken. De manschappen eten alsof ze al maanden op rantsoen staan. Maar vandaag mag het, het is feest. Ook de plaatselijke bevolking is uitgelaten. Slimme ondernemers nemen bezit van het deel van het veld wat de Able Compagnie niet gebruikt. Ze organiseren volksspelletjes, zetten tentjes neer waar ze eten en drinken verkopen en zorgen voor muziek en dans. Ze verwachten vele dorpsgenoten om de bevrijding uitbundig te vieren. De Able komt ter ore dat een grote groep bejaarden niet naar dit feest kunnen komen. Het besluit valt om dan maar naar hen te gaan, en niet met lege handen. Er wordt een grote hoeveelheid soep gemaakt die in verschillende grote pannen naar de ouwetjes gebracht wordt. Daar heeft men inmiddels lucht gekregen van de komst van de Able Compagnie en velen zitten buiten te wacjhten om de Able een warm welkom te heten. De soep wordt uitgedeeld en voor elke oudere is er een reep chocola. Dankbaarheid straalt ervan af en de Able keert voldaan terug op het kampement. Daar zijn de feestelijkheden inmiddels in volle gang en de belangstelling is groot voor de Able Compagnie. Vanuit de keukentent wordt soep uitgedeeld aan de bevolking. Kinderen krijgen een reepje chocola wat er goed ingaat. De stemming is vrolijk en gezellig. Tegen vijven keren velen huiswaarts en de Able Compagnie krijgt de gelegenheid zelf even te eten. Dan blijkt dat een deel van de Able Compagnie ondersteuning moet gaan geven in Briele. Het Kampement wordt opgebroken en een deel van de Able Compagnie vertrekt naar Brielle. Een ander deel blijft nog in de buurt van Leiderdorp om daar nog hand en spandiensten te leveren.

Druk op de foto voor de foto reportage

Taptoe Leiderdorp

Taptoe Leiderdorp

8 mei

De bevolking van Leiderdorp is aan het feesten geslagen na de bevrijding. Ze hebben een muziekfeest georganiseerd en er zijn verschillende muziekkorpsen die een optreden willen geven. Er zijn zelfs korpsen van in de buurt bivakkerende legereenheden. De Able Compagnie is gevraagd de zaken in goede banen te leiden. Het weer werkt goed mee. De zon schijnt volop en de temperatuur loopt op tot boven de 20 graden. Al vroeg trekken de manschappen erop uit en met vijf voertuigen beveiligen ze het terrein en omgeving. Op het veld waar de muziekkorpsen zullen optreden worden twee Jeeps op strategische plaatsen geparkeerd. Langzaamaan vult de tribunen zich met publiek. De belangstelling is echter zo groot dat er ook publiek langs het veld plaats moet nemen. Door de feeststemming laat de bevolking zich soepel leiden. Misschien helpt het militaire vertoon ook wel een handje. Feit is dat er geen ongeregeldheden plaatsvinden. De Able Compagnie neemt strategische plaatsen in op het veld en dan kan het muziekspektakel van start. Er is een spreekstalmeester en hij geeft aan dat de locoburgemeester een bevrijdingsvuur zal ontsteken, war de beste man ook daadwerkelijk doet. Maar dan is het dan toch echt tijd voor muziek. Het eerste korps staat al te trappelen van ongeduld. Dan openen twee Able leden de poort en marcheert het korps al spelend het veld op. Het publiek is dolenthousiast en staat op de stoelen. De sfeer zit er meteen goed in. Na een kwartier verlaat het korps via een andere poort het veld. Ook daar staan Able leden om de zaken in goede banen te leiden. Korps na korps geeft een optreden met als hoogtepunt dat alle korpsen tegelijk het veld betreden. Gezamenlijk spelen ze nog een nummer waarna ze korps voor korps het veld verlaten. Aan een prachtige dag is een eind gekomen en de bevolking keert tevreden huiswaarts. Ook de Able Compagnie vertrekt naar hun uitgangsstelling. Ze hebben onderdak gevonden bij een plaatselijke boer. Na deze lange drukke dag staat de blauwe hap op het menu. En dat laten de mannen zich heel goed smaken.

Lichtjes op Oorlogsgraven

Diverse Able's ondersteunen "Licht op Oorlogsgraven" In Den Haag, Overschie, Hoeksche Waard, Zoetmeer en Noordoostpolder.

Algemene Begraafplaats Den Haag Erehof's Gravenhage 167 Kaarsjes voor de militairen die gesneuveld zijn tijdens de verdediging van den Haag.

en op de graven van de 55 Britse Oorlogsgraven van de 1ste Wereldoorlog, de Slachtoffers Bombardement van de wijk Bezuidenhout in Den Haag.

3 graven van verzetsstrijder en de Amerikaanse boordschutter John McCormick in zoetermeer

En bij de Zes Nederlandse oorlogsgraven Erehof Overschie.

Monument Luchtoorlog Hoeksche Waard in het bijzonder de bemaannig van "Blowin Bessie"

MITO / Energy 4ALL  Sept 2021

Legervoertuigen voor Luca en Brent

Zaterdagochtend 18 september trokken politieauto’s en legervoertuigen in Hoogvliet behoorlijk wat bekijks. Deze legervoertuigen horen bij Able Compagnie en ClubWheels en gingen naar Luca en Brent.

Luca en Brent hebben een stofwisselingsziekte, het energie transport naar de cellen gaat niet goed. Hierdoor sterven de cellen steeds verder af en dat maakt dat het een slopende ziekte is met geringe levensverwachting. Luca heeft als wens om later bij de Korps Mariniers of de Politie te gaan werken, deze wens komt heel dichtbij doordat er meerdere legervoertuigen aanwezig waren.

Er is geld opgehaald voor Stichting Energy4all welke onderzoek doen naar de ziekte en het eind bedrag is 950,- geworden welke is overhandigd aan de directeur van Energy4all.  Stichting Able Compangie en Clubwheels hebben hun voertuigen vrijwillig beschikbaar gesteld om de wens van Luca en Brent te kunnen laten vervullen.

Bekijk hieronder de korte video, later volgt er nog een uitgebreide video.

Bevrijdingsdag 2021 Verzorgingstehuis Leythenrode Leiderdorp

Bevrijdingsdag 2021 Verzorgingstehuis Leythenrode Leiderdorp

Op 4 mei 2021 heeft de Stichting Able Compagnie, samen met de Vrienden van de Stichting, een bezoek gebracht aan het verzorgingstehuis Leythenrode in Leiderdorp. Daarbij werd soep uitgeschonken aan de bewoners en chocolade uitgedeeld. Ook was er voor het verzorgend personeel een roos.

Al vroeg verzamelde een aantal voertuigen van de Vrienden van de Stichting in de buurt van het verzorgingstehuis.

Willy jeep van Ed vertrok naar het restaurant om de soep op te halen voor de bewoners van het verzorgingstehuis.
In verband met Corona mochten niet alle voertuigen tegelijk oprijden naar het verzorgingstehuis en per 2 a 3 voertuigen reden zij op naar de ingang van het tehuis om de soep te brengen en uit te serveren aan de bewoners.
Alle bewoners waren beneden in de hal achter glas  en een aantal mochten ook buiten de voertuigen  verwelkomen.

Per afdeling werd de soep door de chauffeurs van de voertuigen uitgeserveerd en naar de afdeling gereden. Dit alles onder grote belangstelling van de bewoners. Hans Privee had voor alle bewoners chocolade in originele wikkels uit de 2^e wereldoorlog gemaakt en deze werden  door de aanwezige Vrienden van de Stichting uitgedeeld aan de bewoners.
Daarna werden het verzorgend personeel verrast op een mooie rode roos namens de Stichting.

De Vrienden van de Stichting Able Compagnie hebben op deze wijze bijgedragen aan een onvergetelijke dag voor alle bewoners en verzorgers van het verpleegtehuis Leythenrode in Leiderdorp.

Doden herdenking 2021 Leiderdorp

Op 4 mei 2021 hebben de Vrienden van de Stichting Able Compagnie een bijdrage, in de vorm van een erewacht, geleverd tijdens de Dodenherdenking in Leiderdorp.

Het was die dag een sobere herdenking i.v.m. de Corona pandemie. Desondanks was het een indrukwekkend gebeuren en werd onze aanwezigheid zeer op prijs gesteld.

Eerder op de dag hebben de Vrienden van de Stichting bloemen gelegd op de Oorlogsbegraafplaats in Bloemendaal en bij het Oorlogsmonument in Leiden. 

Veteranen dag Rozenburg 2021

Op zaterdag 10 juli 2021 hebben de Vrienden van de Stichting Able Compagnie, de Veteranen dag in Rozenburg ondersteund met de aanwezigheid van de voertuigen. De Veteranen vonden het een mooie aankleding van hun dag en waren onder de indruk van de aanwezige voertuigen.